Τί είναι Ευτυχία....

Ο Monaxos Dimitrios κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστηDromos Askiton B.

πριν από μία ώρα περίπου

Τί είναι Ευτυχία....

Ευτυχία είναι ν' αγαπάς
το συνάνθρωπο, το θεό.

Ευτυχία είναι να πετάς

ελεύθερος στον ουρανό.

Ευτυχία είναι να γελάς.
Με όλους να 'χεις σχέσεις καλές.

Ευτυχία είναι να μιλάς
Χωρίς φόβους κι ενοχές.

Ευτυχία είναι να σιωπάς
με πίστη να προσεύχεσαι.

Ευτυχία είναι τα λάθη σου να κοιτάς
χωρίς ν' απογοητεύεσαι.

Ευτυχία είναι να είσαι πράος, ταπεινός,
να μην περηφανεύεσαι.

Ευτυχία είναι να είσαι απλός
Τη θεία χάρη να γεύεσαι.

Ευτυχία είναι να ζεις
σαν ο πιο φτωχός της γης,

την ουράνια βασιλεία
στην καρδιά σου να γευτείς.

Ελλάδα το σπίτι του Θεού

Αυτό το ανέκδοτο το είπε ο πρέσβυς της (τότε) Σοβιετικής Ένωσης στην τηλεόραση. Κυκλοφορεί πολύ στη Ρωσία.

O Θεός και οι Έλληνες

Όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο, είπε σε όλους τους λαούς που είχε φτιάξει να περάσουν μέσα στη βδομάδα να διαλέξουν μια χώρα να κατοικήσουν.

"Δέχομαι μέχρι το Σαββάτο" τους ξεκαθάρισε. "Την Κυριακή θα ξεκουράζομαι".

Δευτέρα πρωί έτρεξαν και στήθηκαν στην ουρά οι Γερμανοί. Την πρώτη μέρα της προθεσμίας. Κι έτσι τους έδωσε μια ωραία και μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης.

Μετά από λίγο ήρθαν οι Κινέζοι. Ομοιόμορφα ντυμένοι και σε παράταξη. Ήταν μπόλικοι και τους έδωσε την Κίνα.

Την Τρίτη οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Πορτογάλοι, οι Σουηδοί, οι Αμερικάνοι, οι Καναδοί. Πήραν όλοι από μια χώρα.

Τετάρτη όλοι οι Αφρικανοί με τα πολύχρωμα ρούχα τους. Τους έδωσε ολόκληρη την όμορφη Αφρική και τους είπε να τη μοιραστούν.

Την Πέμπτη πήγαν οι Aβορίγινες. Τους έδωσε την Αυστραλία.

Την Παρασκευή, αφού τέλειωσαν με τη γραφειοκρατία,  πήγαν οι Ρώσοι. Αφού είδαν τι πήραν οι άλλοι, συμφωνήσαν και πήραν την παγωμένη αλλά πανέμορφη Ρωσία.

Το Σαββάτο ήρθαν όλες οι υπόλοιπες φυλές και έθνη και πήραν ό,τι περίσσεψε.

Το Σάββατο βράδυ, αργά, έφτασαν οι Τσιγγάνοι με όλα τους τα παιδιά. Ο Θεός τους είπε ότι άργησαν πολύ και δεν είχε μείνει τίποτα. Ήταν και πολλοί, που να τους βάλει; Παρ' όλα αυτά, επειδή ήταν μέσα στην προθεσμία, τους επέτρεψε να πάνε σε όποια χώρα θέλουν και να μείνουν με τους κατοίκους της. Κι έτσι απλώθηκαν παντού.

Την Κυριακή ο Θεός κάθισε να αναπαυθεί ευχαριστημένος. Κατά το απογευματάκι βλέπει έξω από την πόρτα του ένα πλήθος να φωνάζει να του ανοίξουν! Ήταν οι Έλληνες, ως συνήθως εκπρόθεσμοι και μόλις μπήκαν άρχισαν τα παρακάλια:

- Ανοιξε Θεούλη μου, σε παρακαλούμε, θέλουμε κι εμείς μια πατρίδα.

- Τι θέλετε εδώ παιδιά? Δεν είπαμε ότι την Κυριακή ξεκουράζομαι?

- Το ξέρουμε Θεούλη μου, αλλά μπερδέψαμε τις ημερομηνίες. Μη μας αφήσεις σε παρακαλούμε χωρίς δική μας πατρίδα σαν τους τσιγγάνους... Είμαστε νοικοκυραίοι εμείς.

- Καλά βρε παιδιά, γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα? Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε σπιθαμή. Τα έχω μοιράσει όλα.

- Θεούλη μου, εμείς φταίμε, είδαμε ότι είχε πολύ χώρο κι είπαμε ότι θα περισσέψει και για μας. Και περιμέναμε να σπάσει λίγο ο κόσμος για να μην περιμένουμε στις ουρές... Έχουμε τόσα σπουδαία μυαλά, έχουμε πολλά να κάνουμε και να δώσουμε στον κόσμο... μη μας αφήσεις χωρίς Πατρίδα. Μπορεί να αργήσαμε, αλλά αν μας δώσεις κι εμάς, θα την υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας.

- Τι να σας πω ρε παιδιά? (είπε ο Θεός ξύνοντας το κεφάλι του). Κι εσείς παιδιά μου είστε και μάλιστα τα πιο έξυπνα, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει άλλος χώρος!

- Σε παρακαλούμε;

- Καλά. Τότε θα σας δώσω ένα μικρό κομματάκι που είχα κρατήσει για τον εαυτό μου!!!

Μετάνοια Μοναχής

Maria Kourtidou

Από το Γεροντικό
Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε από το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο.

Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ , γιατί ήταν πολύ όμορφη.

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.

Και εκείνη αφού τα’αναλογίστηκε όλα αυτά, εγκατέλειψε πλούτη και περιουσία, κι έτρεξε στο μοναστήρι της , σαν προβατίνα που γλύτωσε από το στόμα των λύκων.

Μόλις όμως έφτασε στην πύλη της μονής, έπεσε κάτω και ξεψύχησε .

Εκεί κοντά ζούσε κάποιος έγκλειστος μοναχός, που είδε σε
όραμα την νύχτα εκείνη αγγέλους και δαίμονες έξω από το μοναστήρι.

Φιλονεικούσαν όλοι μπροστά στη νεκρή για την ψυχή της.

-Εφόσον μετανόησε, είναι δική μας, έλεγαν οι άγγελοι.

-Μέχρι τώρα δούλευε σε μας , διαμαρτύρονταν οι δαίμονες. Άλλωστε δεν πρόφτασε να μπει στο μοναστήρι να μετανοήσει.

Ενώ έτσι φιλονεικούσαν, ήρθε άλλος άγγελος από τον ουρανό.

-Γιατί φιλονεικείτε; Τους ρώτησε και ύστερα τους είπε ότι ο αγαθός Θεός, αφότου η μοναχή σκέφτηκε να μετανοήσει, από την ίδια εκείνη στιγμή δέχθηκε την μετάνοια της.

Αμέσως συνήλθε ο μοναχός από το όραμα και έτρεξε να αναγγείλει στην ηγουμένη τα συμβάντα. Αφού
περιποιήθηκαν το λείψανο, το έθαψαν στο κοιμητήριο και ευχαρίστησαν τον ελεήμονα Θεό, που και μόνο ένα καλό λογισμό τον δέχεται σαν μετάνοια.

Τραγουδώ την Αγάπη

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=toIisd-oeX4

Εκπεσόντες Μοναχοί

Δύο αδελφοί που πολεμήθηκαν από τον πειρασμό της πορνείας επέστρεψαν στον κόσμο και παντρεύτηκαν. Αργότερα είπαν ο ένας στον άλλο:
"Τι κερδίσαμε που αφήσαμε την αγγελική τάξη και ήλθαμε στην ακαθαρσία αυτή και μετά απ' αυτά μας περιμένει φωτιά και κόλαση αιώνια. Ας πάμε πάλι στην έρημο".

Γύρισαν πράγματι, εξομολογήθηκαν όσα έκαναν και παρεκάλεσαν τους Πατέρες να τους ορίσουν επιτίμιο για την μετάνοιά τους. Οι Γέροντες τους απομόνωσαν για ένα χρόνο και έδιναν και στους δύο ίση ποσότητα ψωμιού και νερού, γιατί και στις διαστάσεις του σώματος ήσαν όμοιοι.

Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος της μετανοίας, βγήκαν από την απομόνωση και βλέπουν οι Πατέρες τον ένα πολύ χλωμό και σκυθρωπό, ενώ τον άλλο καλοστεκούμενο και χαρούμενο. Απόρησαν, επειδή έπαιρναν την ίδια τροφή.

Ρώτησαν λοιπόν τον σκυθρωπό: "Γύρω από τί στρέφονταν οι λογισμοί που έκανες μέσα στο κελί σου;" Κι εκείνος είπε: "Συλλογιζόμουν τα κακά που έκανα και την κόλαση που με περιμένει και από τον φόβο μου κόλλησαν τα κόκκαλά μου στο πετσί μου".

Ρώτησαν και τον άλλο: "Και συ τί συλλογιζόσουν μέσα στο κελί;" Κι αυτός είπε: "Ευχαριστούσα τον Θεό που με γλύτωσε από τη βρωμιά του κόσμου αυτού και από την αιώνια κόλαση και με ξανάφερε στον αγγελικό αυτό τρόπο ζωής. Και γέμιζα ευφροσύνη, καθώς σκεπτόμουν τον Θεό".

Και αποφάνθηκαν οι Γέροντες ότι και των δύο η μετάνοια έχει την ίδια αξία για τον Θεό.


yiorgosthalassis.blogspot.com
Μέγα Γεροντικό τόμος Β', σελ. 181

Δύο αδελφοί που πολεμήθηκαν από τον πειρασμό της πορνείας επέστρεψαν στον κόσμο και παντρεύτηκαν. Αργότερα είπαν ο ένας στον άλλο:
"Τι κερδίσαμε που αφήσαμε την αγγελική τάξη και ήλθαμε στην ακαθαρσία αυτή και μετά απ' αυτά μας περιμένει φωτιά και κόλαση αιώνια. Ας πάμε πάλι στην έρημο".

Γύρισαν πράγματι, εξομολογήθηκαν όσα έκαναν και παρεκάλεσαν τους Πατέρες να τους ορίσουν επιτίμιο για την μετάνοιά τους. Οι Γέροντες τους απομόνωσαν για ένα χρόνο και έδιναν και στους δύο ίση ποσότητα ψωμιού και νερού, γιατί και στις διαστάσεις του σώματος ήσαν όμοιοι.

Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος της μετανοίας, βγήκαν από την απομόνωση και βλέπουν οι Πατέρες τον ένα πολύ χλωμό και σκυθρωπό, ενώ τον άλλο καλοστεκούμενο και χαρούμενο. Απόρησαν, επειδή έπαιρναν την ίδια τροφή.

Ρώτησαν λοιπόν τον σκυθρωπό: "Γύρω από τί στρέφονταν οι λογισμοί που έκανες μέσα στο κελί σου;" Κι εκείνος είπε: "Συλλογιζόμουν τα κακά που έκανα και την κόλαση που με περιμένει και από τον φόβο μου κόλλησαν τα κόκκαλά μου στο πετσί μου".

Ρώτησαν και τον άλλο: "Και συ τί συλλογιζόσουν μέσα στο κελί;" Κι αυτός είπε: "Ευχαριστούσα τον Θεό που με γλύτωσε από τη βρωμιά του κόσμου αυτού και από την αιώνια κόλαση και με ξανάφερε στον αγγελικό αυτό τρόπο ζωής. Και γέμιζα ευφροσύνη, καθώς σκεπτόμουν τον Θεό".

Και αποφάνθηκαν οι Γέροντες ότι και των δύο η μετάνοια έχει την ίδια αξία για τον Θεό.


yiorgosthalassis.blogspot.com
Μέγα Γεροντικό τόμος Β', σελ. 181

ΠΡΟΣ ΣΥΝΟΡΟΦΥΛΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. (συνέχεια).( τελευταίο).

ΠΡΟΣ ΣΥΝΟΡΟΦΥΛΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. (συνέχεια).( τελευταίο).



O υπεραγχωμένος προσκυνητής δεν φαινόταν και τόσο χλωμός από την απαισιόδοξη θέα του αρσανά της Ζωγράφου.Το Σαφάρι που τους βρέθηκε τον εμψύχωνε.Προσπαθούσα να κρατήσω την

ψυχραιμία μου.Ο μοναχός του τελευταίου αγροτικού που χώθηκε και αυτός στα βότσαλα μου είπε με νόημα να μην περάσω.Οι οκτώ προσκυνητές μου και οι υπόλοιποι παρακολουθούσαν το ladrover 130 με κομένη ανάσα.Έβαλα τις αργές ταχύτητες και οι ρόδες άρχισαν να κυλούν σταθερά. Έφθασα στην μέση της διαδρομής.Το ράλι όμως δεν τελείωσε.Το χά'ι'δευαν το αμάξι γιά να φθάσει στο τέρμα.Τήν νίκη μέσα τους την πίστευαν.ΤΗΝ ΕΙΔΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ! Το Σαφάρι του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου πέρασε.
Φθάσαμε στον δρόμο προς την Ι.Μ.Χιλιανδαρίου.Πήραμε στην διασταύρωση τον δρόμο για μονοξυλίτη.Για τις εγκαταστάσεις και τα αμπέλια του Τσάνταλη.Έφθασα στα μελίσσια μου Από δω και πέρα όμως όλα γιά μένα ήταν άγνωστα..Είχαμε το σχεδιάγραμμα.'Ηταν το δεύτερο ρίσκο και το παλεύαμε.Φθάσαμε στα καμένα.Ατέλειωτες εκτάσεις ντυμένες στα μαύρα.Στην άκρη του δρόμου το καβούκι μιάς χελώνας.Τα μάτια μας στον χάρτη.Από την ετοιμόροπη καμάρα με τα κεραμίδια στρίψαμε αριστερά.Να και το κάγκελο του μονοξυλίτη.Ήταν ανοιχτό.Όπως μας είπαν.Οι ανηφόρες έχουν και κατηφόρες.Να και τα πρώτα αμπέλια.Μακρυά μας η Χορμίτσα.Ρωσικό κελλί.(κάθισμα).Τα πλησιάσαμε .Οι εγκαταστάσεις του τσάνταλη δίπλα.Λίγο έλειψε μετά να χαθούμε.Οχι από δω.Γιά δες στο σχεδιάγραμμα.Νάτο το ρέμα.Πάμε αριστερά.Σε λίγο φάνηκαν από μακρυά τα σπίτια της Ουρανούπολης.Φθάσαμε στα συνοροφυλάκια.Ο αστυνόμος καθόταν στην καρέκλα έξω από το φυλάκιο.Οι προσκυνητές κατέβηκαν.Είσαι ο Θεός μας έλεγαν.Δεν τους έδεινα σημασία.Τούς άφησα και πήγα να δω το τοίχος.τον δρόμο που οδηγει στην Ουρανούπολη και τα ερείπεια της παλαιάς Μονής .Οι προσκυνηταί πήραν τον δρόμο γιά τον κόσμο(τους).Στον παράδεισο ο Θεός με το ζόρι δεν κρατάει κανένα....
Πήρα κι εγώ τον δρόμο της επώδυνης επιστροφής.Ίσως κάποια άλλη φορά ξαναεπανέλθουμε.ΤΩ ΘΕΩ Η ΔΟΞΑ.

ΠΡΟΣ ΣΥΝΟΡΟΦΥΛΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. (συνέχεια). 3ον.

ΠΡΟΣ ΣΥΝΟΡΟΦΥΛΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. (συνέχεια). 3ον.



To μέρος αυτό δεν το γνώριζα πριν από 2 χρόνια.Ήθελε να ανανεώσει την βίζα του ο δόκιμος Γεννάδιος τότε και οι μέρες δεν τον έπαιρναν. Καράβι δεν είχε και η μόνη λύση ήταν η έξοδος α

πό τα σύνορα.'Ομως το LADA που τους μετέφερε κώλυσε.Το νερό μπήκε μέσα στο αμάξι.Άρχισε να βραδιάζει.Η αγωνία κορυφώθηκε.Η θερμοκρασία έπεσε και μούσκεμα όπως ήταν όλοι, το παγωμένο νερό πάγωνε και το αίμα τους.
Στην περίπτωση αυτή τα εχθρικά νερά δεν ήταν από τα άγρια κύματα της θάλασσας ,αλλά από τον ορμητικό ξηροπόταμο. Μετά την δυνατή βροχή τα βουνά κατέβαζαν τα νερά τους και οι νεροπομπές από το ίδιο μέρος χάνονταν στην θάλασσα.΄Έπρεπε το αμάξι να είναι βαρύ και με υψηλό σασί.Πίστευε ο οδηγός του LADA ότι με την φόρα θα έβγαινε. Έτσι μπήκαν σε περιπέτεια!
Όταν όμως δεν έλθη η ώρα σου να φύγεις...παλεύεις και ζεις.Και τα παιδιά πάλεψαν γενναία.Βρέθηκε, μετά από ώρες, και ένα τρακτέρ,τράβηξε το αμάξι και σε μία ώρα περίπου κοιμήθηκαν στο παραθαλάσσιο Ιερό Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος.Οι μοναχοί τους άναψαν τις ξυλόσομπες και ζεστοί όπως ήταν... έβλεπαν αγγέλους.στεφάνια,αμάραντα λουλούδια.γνωστούς,αγνώστους,αγίους και μάρτυρες της πίστεως και της ζωής...(συνεχίζεται).

ΠΡΟΣ ΣΥΝΟΡΟΦΥΛΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. (συνέχεια).2ον.

ΠΡΟΣ ΣΥΝΟΡΟΦΥΛΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. (συνέχεια).2ον.

Αφήσαμε την Ι.Μ.Κωνσταμονίτου και κατηφορήσαμε γιά τον αρσανά της Ι.Μ.Ζωγράφου.Τα μέρη αυτά μου είναι πολύ γνωστά.Την κακοτράχαλη πετρώδη τελευταία κατηφοριά, πρίν τον εν λόγω αρσανά,στις αρχές την φοβόμουνα.Οι αιχμηρές πέτρες και η στενότης του δρόμου τον αρχάριο... οδηγό τον τρομάζουν.
Ο παλαιός ανεμόμηλος του αρσανά πλέον ήταν μπροστά μας.Τα α

φρισμένα κύματα,ύψους 2 μέτρων έφταναν μέχρι τον μήλο που ακόμα αντιστέκεται.Μποστά μας ήταν αγροτικά,ούνιμουκ και ένα μερσεντές αστυνομίας,δωρισμένο σε αγιορείτικο κελλί που διακονεί κόσμο.Το ούνιμουκ τραβούσε τα αγροτικά που ήταν βουλιαγμένα στην αμουδιά της παραλίας.Ένα μαύρο αγροτικό με κοσμικές πινακίδες το κρατούσαν με συρματόπλεγμα πατέρες και λα'ι'κοί γιά να μη φύγει πιό βαθειά στην θάλασσα.Οταν έπευτε το κύμα το μαύρο αγροτικό έπλεε σαν βάρκα.Το Κωνσταμονίτικο όχημα το τράβηξε και αυτό έξω,όμως με σοβαρές φθορές. (συνεχίζεται).

Προς Συνοροφυλάκια Αγίου Ορους 1ον.

Το Άγιον Όρος είναι μία άγια και άγρια πολιτεία. Εκαταντάδες νέοι άφησαν τα όνειρά τους και παλεύουν....Δεκάδες προσκυνητές καταφθάνουν καθημερινά στο Περιβόλι της Παναγίας γιά να βρούν λίγο τον εαυτό τους.Ένας όμως προσκυνητής από την <<αγριότητα>> του τόπου αγχώθηκε υπερβολικά.Σε παρόμοιες περιπτώσεις η Ιερά Κοινότης ανοίγει την κλειστή πόρτα του συνοριακού τοίχους.Πως όμως θα φθάσει κανείς εκε

ί;
Η παρέα του αδύνατου αδελφού με παρακάλεσε να τους εξυπηρετήσω.
Έπρεπε δύο ρίσκα να ξεπεράσουμε.Την δύσκολη διάβαση του Αρσανά της Ι.Μ.Ζωγράφου και τους άγνωστους και πολύωρους δρόμους.
Πήραμε το σχεδιάγραμμα της πυροσβεστικής και το κινητό τηλ.του κυρίου διοικητού και ξεκινήσαμε με το Σαφάρι του κελλιού
Η κουραστική σκόνη΄είχε καθήσει από προηγούμενη βροχή.Τα καταπράσινα δένδρα εντυπωσίαζαν και ομόρφαιναν την διαδρομή.
Αφού αφήσαμε στην διασταύρωση τον κατηφορικό δρόμο προς Ι.Μ.Δοχειαρίου,ανηφορίσαμε γιά την Ι.Μ.Κωνσταμονίτου γιά λίγη ξεκούραση.Προσκυνήσαμε τον Αγιο Στέφανο και συνεχίσαμε.Το πρώτο ρίσκο ήταν πολύ κοντά.(συνεχίζεται)

Αγάπη..Αγάπη..Αγάπη..

Αγιορείτης Προσκυνητής

Αγάπη..Αγάπη..Αγάπη..
Την ώρα που φεύγει ο ήλιος και χάνεται
φέρνε στα μάτια σου όλη τη μέρα
Μην αφήσεις κανέναν να κοιμηθεί στην καρδιά με παράπονο
Μην κοιμηθείς με παράπονο εναντίον κανενός
Αυτό είναι αγάπη