Σαν σήμερα.

Σαν σήμερα ετοιμαζόμουν για το Άγιον Όρος.Την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων θα μου μετέφερε ένα ξυλοκάραβο με μια Χειμωνιάτικη βροχή .Προσκύνησα το προσκυνητάρι του Αγίου Αθανασίου στην Εγνατία ,όπου ο πνευματικός μου μας μυούσε στην ευχή του Ιησού.Έκανα ένα λεπτό <<αναχωριτικό>> λογισμό χωρίς να γνωρίζω τα όσα θα επακολουθούσαν. Κύλισαν δύο πρωτόγνωρα δάκρυα στα εφηβικά μου μάγουλα.Ήταν πάρα πολύ πρωί.Συνέχισα φορτισμένος από τις νεανικές μου ανησυχίες.Tότε στο Άγιον Όρος ήταν όλα διαφορετικά.

Η πρώτη μου εικόνα ήταν τα καλογέρια του Λάχανη.Κατέβαιναν σαν ζαρκάδια τον απότομο κατήφορο της γουρουνοσκήτης,για να προϋπαντήσουν τον γέροντά τους.
Ο δρόμος περνούσε δίπλα από την Ιερά Μονή Ξηροποτάμου.Ένας γέροντας της ιδιόρρυθμης τότε Μονής φώναξε στον οδηγό.Το έφερες το κρέας; Δεν κατέκρινα.Λίγο κουμπόθηκα …και το λεωφορείο συνέχισε.Η αστυνομία με ρώτησε αν ήλθα στο Άγιον Όρος με την άδεια των γονέων μου.Τότε το έτος ενηλικιώσεως ήταν το εικοστό πρωτο.Εγώ ήμουν δεκαεπτάρης.Μετά έμαθα ότι έναν σημερινό ηγούμενο τον έβγαλαν έξω από την Μονή της μετανοίας του με την βία.Ένα Ελληνογερμανάκι δια συμορίας.Ατέλειωτες ιστορίες στο Όρος.Την τελαιυταία την έζησα ο ίδιος.
1976 -2014.Γνώρισαν πολλά τα μάτια μου.Σαράντα χρόνια παρά δύο.Πως θα είναι το Περιβόλι της Παναγίας μας μετά από δέκα χρόνια;

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ .
ΕΥΧΟΜΑΙ ΘΕΡΜΑ ΝΑ ΜΗ ΠΑΤΑΜΕ ΤΙΣ ΠΕΠΟΝΟΦΛΟΥΔΕΣ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΜΑΣ.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.oto.php?fbid=763030470457852&set=pcb.763030937124472&type=1